2 سال پیش «ناصر حجازی» از جمع طرفدارانش رفت. «آتوسا حجازی»، دختر او در یادداشتی به «شرق» درباره روز رفتن پدر و علت اشک نریختنش نوشته است:

پدر خوب و مهربانم سلام، بعد از رفتنت همه می گفتند آتوسا چرا برای پدرش اشک نمی ریزد؟ بابای خوبم، باور کن هنوز که هنوز است هجمه ای از اشک در چشمانم جریان دارد اما برای خروج راهی نمی یابد. برای اینکه من «آتوسا» حجازی هستم، دوست ندارم اشکم را ببینند اما در اتاق تنهایی ام، روی صندلی خستگی هایم می نشینم و عاشقانه به تو فکر می کنم.

من برای تو و به خاطر تو حتی دور از چشم سعید و ارسلان ماه هاست اشک های عاشقانه می ریزم. نمی دونم می دونی یا نه، سعید بعد از رفتن تو با فوتبال خداحافظی کرد چرا که اعتقادش بر این است که فوتبال بدون ناصر حجازی برایش معنایی نخواهد داشت و مردانه روی قول و تصمیمش ایستاد.

سعید بعضی از خصوصیات اخلاقی اش هم شبیه خودت است. بابا ناصر! می خواهم درباره ارسلان با تو سخن بگویم. یادت است می گفتی ارسلان شبیه کودکی های توست؟ من پیری تو را ندیدم اما فکر می کنم ارسلان شکل پیری تو خواهد شد. یادت است می گفتی ارسلان یار و یاور تنهایی های توست، مخصوصا وقتی که تیمی نداشتی.

ارسلان برای اولین بار قدم زدن در کوچه های شمس آباد را با تو تجربه کرد. همه دلخوشی های ارسلان این بودکه با تو به استخر کوچکی که در خانه بنا کرده بودی برود تا شنا در زمستان را با تو تجربه کند اما تو تا تابستان 90 هم صبر نکردی و رفتی. برو، برو آنجا که تو را می خواهند. برو آنجا که تو را می فهمند. خاطراتت در دلم می خندند، خاطراتت در دلم می گریند.