دوسـت دارم یـڪ شبــﮧ، هفتــاد سـال پیـــر شـوم

در ڪنــار خیـابــانی بـایستـــم . . .

تـــو مـرا بـی آنڪــﮧ بـشنــاسی ، از ازدحـام تــلخ خـیـــابـان عبــور دهــے . . .

هفتـــاد ســال پیـــر شـدن یــک شبـــﮧ

بـه حـس گـــــرمــی دسـتـ های تـــو

هنــگامـی کـه مرا عبــور میـدهـی بــی آنـڪـﮧ بـشنــاســی،

مــے ارزد . . .!

- ---------- - ---------- - ----------- - ----------- -

تو که گفتی:

نقاش نیستی

پس چرا به تو فکر می کنم،

دنیایم

رنگـــــــــی می شود

- ---------- - ---------- - ----------- - ----------- -

خنکای یک عصر بهاری …

کنار شاه بوته یاسی وحشی …

میزی که کاسه ای پُر از پولکی زعفرانی دارد

و دو فنجان چای داغ را خیال خواهم کرد …

لطفا به خیالم بیا !

- ---------- - ---------- - ----------- - ----------- -

همین که صدایم می کنی

همه چیز این جهان یادم می رود

یادم می رود که جهان روی شانه ی من قرار دارد

یادم می رود سر جایم بایستم

پابه پا می شوم

زمین می لرزد…

- ---------- - ---------- - ----------- - ----------- -

وقتی آغوشت را به روی آرزوهایم باز می کنی

آنقدر مجذوب گرمای وجودت می شوم

که جز آرامش آغوشت

تمام آرزوهای خواستنی دیگر را از یاد می برم…

- ---------- - ---------- - ----------- - ----------- -

چه با قاطعیت حکم میدهی که “حواست رو جمع کن”

و من میمانم که چطور جمعش کنم وقتی تمامش پیش توست !

- ---------- - ---------- - ----------- - ----------- -

شعر را دوست دارم

که می تواند زمان را نگه دارد

و تو را کنار من

بی آنکه پیرت کنم

و سنگینی کنم بر شانه ات

گاهی

به من فکر کن

مثل دستی ناشناس

در بریده ای از عکسی قدیمی

- ---------- - ---------- - ----------- - ----------- -

بعضی ها را هرچقدر هـم که بــــخواهی،

“تــــــــــــــــــمام” نـــــــــــــــــــــمی شوند … !

هــــــــــمش به آغــــــــــوششان بــــــــــدهکار میمانی !

حضورشان”گــــــــــــــــرم” است ؛ سکوتشان خالی مــــــــــیکند دل ِآدم را …

آرامش ِ صـــــــــــــــــــــدایشان را کــــــــــــــــــــم می آوری !

هر دم هر لحظه “کـــــــــــــــــم” مـــــــی آوریشان …

و اینجا مــــــــــــــــــــن کــــــــــــــم دارمــــــــــت …

- ---------- - ---------- - ----------- - ----------- -

خواستم هرچه را که بوی تو میداد بسوزانم ؛ جانم آتش گرفت !

- ---------- - ---------- - ----------- - ----------- -

عشق جایی می تپد که تو باشی پس باش آنجا که باید باشی

در کنار احساسی از باران ، لطافت را از برگ جدا شده از گل هم میشود فهمید

احساست را برای لحظه ای به آفتاب هم ببخش که گرمی را به تو می بخشد

احساس را باید در قابی از عقل گذاشت و عاشقانه به آن خیره شد …